Zwieslerwaldhaus – 7 km

Samenvatting
makkelijke onverharde paden | korte klim | mooie natuur | Gaststube |

Routebeschrijving

Vandaag zou het eigenlijk een rustdag zijn op onze vakantie. Maar na een relaxte ochtend heb ik toch wel zin om iets te gaan doen. Gezien het tijdstip besluiten we een korte route uit te zoeken. We gaan een wandeling maken midden in het Beierse Woud. Natuurlijk navigeer ik naar het startpunt via de toeristische weg. We rijden over een prachtige bergweg die sneeuwvrij is gemaakt. Ja het sneeuw ligt aan beide kanten van de weg opgeschoven. En het weer wordt ook steeds slechter. Een jas, die heb ik natuurlijk niet meegenomen…
Als we Zwieslerwaldhaus binnen rijden valt op dat het hier heel rustig is. Zo vroeg in het seizoen op vakantie gaan heeft zijn voordelen. We parkeren de auto op de parkeerplaats. Er is zelfs een blokhut voor een sanitaire stop. Normaal is een openbaar toilet totaal niet mijn ding – zo ontzettend vies! – maar deze is verrassend schoon!
We lopen van de parkeerplaats het bos in. De lucht ziet er dreigend uit, maar het is nog droog. Het pad is een goed begaanbaar en loopt langs een leuk klein kronkelend riviertje. Al snel is het weer ons slechter gezind en begint het te regenen. Steeds harder. Omdat we geen jas aan hebben, besluiten we onze regenponcho (die zit standaard in de rugzak) aan te trekken. Niet het meest charmante gezicht, maar droog blijven is wel prettig. Het scheelt wel dat we in het bos lopen. Maar als we het bos uitlopen en Gashaus Schwelhäusl passeren, zijn we toch blij met onze poncho. Het plenst hard. Voorbij het gasthuis gaan we een smal bospad in. Een korte klim volgt. Het bos is echt prachtig en het is echt heerlijk rustig. Als we afdalen en op een smal pad met aan beide kanten dichte begroeien lopen wordt Fritz wel erg enthousiast. Als we niet veel later op de grond een haak zien én iets groot horen wegrennen, snappen we zijn enthousiasme, er zat een hert wel heel dichtbij.
Het smalle pad maakt plaats voor een stuk oerbosachtig bos. Echt prachtig om doorheen te lopen. Het hoogtepunt is wel de de dikke spar met een diameter van maar liefst 2 meter en een hoogte van 50 meter. Maar ook de omliggende bomen zijn behoorlijk imposant. Na dit stuk “oerbos” lopen we over het gravelpad terug naar de auto.

Over de Wilderniswandeling in Zwieslerwaldhaus
Het Hans-Watzlik-Hain, gelegen nabij Zwieslerwaldhaus, is een prachtige wandeling door een oerbos met indrukwekkende bomen. Een van die bomen is de “Dicke-Spar, de grootste boom van het Beierse Woud, met een diameter van maar liefst 2 meter en een hoogte van meer dan 50 meter. Het wandelpad slingert tussen oude sparren, beuken en dennen. Het pad is deels ongemarkeerd en je loopt tussen de omgevallen boomstammen. Hierdoor is het niet geschikt voor mensen die slechter ter been zijn (Dicke-Spar is wel goed toegankelijk vanaf het gravelpad) en zijn goede wandelschoenen aan te raden. Bij stormachtig weer is het oppassen voor vallende bomen en takken.
Bron: Wikipedia en Bayerische-wald.de