Olloy-sur-Viroin – 16 km

Samenvatting
afwisselend | natuur en plaatsen | grotendeels goede paden | makkelijk overbrugbare hoogteverschillen |

Routebeschrijving

We gaan weer een dagje naar de Belgische Ardennen om te wandelen. Het is een tijd geleden dat we dat gedaan hebben, dus we besluiten voor een eenvoudige route van 16 km te gaan.
We parkeren de auto op de parkeerplaats voor de kerk van Olloy-sur-Viroin. Het is een koude eerste dag van februari dus we trekken nog een laagje kleding aan voordat we vertrekken. Langs de hoofdweg lopen we over het riviertje het dorpje uit. Het mooie aan de Ardennen is dat je altijd weer iets bijzonders ziet. Deze keer zijn het geiten die niet in een weide, maar op de veranda van een huis rondbanjeren en ons goed in de gaten houden. De verharde weg gaat over in een bospad. Langzaam begin de zon door de mist te schijnen. Langs een oude afgraving lopen we richting het spoor. Hoewel de route voor het spoor rechtsaf gaat, lopen we even onder de spoorbrug door naar het water. En prachtig zicht met de zon en het beetje mist wat nog in de lucht hangt.
We vervolgen de route langs het spoor en steken deze over. Aangezien er ook een informatiebord naast het spoor staat, zal deze niet heel druk bereden worden schat ik in. De eerste klim volgt dat even later wordt beloond met een mooi uitzicht. Door het bos lopen we verder. Hoewel het eerste deel vrij rustig was, wordt het nu steeds wat drukker. En even later zien we hoe dat komt. We lopen langs een parkeerplaats en komen bij Fondry des Chiens. Een indrukwekkende kloof met rotspartijen. Er staan twee bankjes heerlijk in de zon met uitkijk op de Fondry de Chiens. Wij gaan daar even zitten om wat te eten en drinken en de mensen gade te slaan die natuurlijk allemaal even een foto moeten maken aan de rand van de kloof.
Als we onze route weer vervolgen lopen we langs de kloof, door het grasland en dan weer het bos in. We beginnen weer te dalen en lopen een stadje in, Nismes. Langs het riviertje lopen we naar het kasteel en door het naastgelegen parkje om vervolgens aan de andere kant van het water Nimes weer uit te lopen. Dan volgt er een stuk langs de weg. Er is niet veel verkeer gelukkig. We steken de N99 over vervolgens niet veel later weer het bos in te lopen. Het is een afwisselend bos. Hoewel we een paar verse hertensporen zien, zien we de herten zelf helaas niet. Wel zijn we een mooi winters fenomeen. Op verschillende takken die op de grond liggen zit een wit soort sneeuwachtige haar; ijshaar. Als we dichter bij Olloy-sur-Viroin komen maken de bospaden langzaam plaats voor een verhard pad en komen we ook weer andere wandelaars tegen. Die hadden we sinds dat we het bos inliepen niet meer gezien. Niet veel later lopen we Olloy-sur-Viroin en zijn we weer terug bij de auto. We verruilen onze wandelschoenen voor schoenen zonder modder en nemen, voordat we weer terug naar huis rijden, nog even een kijkje in de tuin naast de kerk.

Fondry des Chiens
Fondry des Chiens is een zinkgat in het Natuurpark Viroin-Hermeton. De komvormige laagte (doline genoemd) is 100 meter lang en tot 20 meter diep. Het is een ravijnachtige put met grillige uitstekende rotspartijen. Deze rotspartijen zijn gevormd door weggespoeld kalkgesteente waaruit eeuwenlang ijzerhoudend mineraal ontgonnen werd.
In de Fondry des Chiens is de aanwezigheid van ijzer nog steeds zichtbaar aan de rode kleur van gesteente. Van de ijzertijd tot in de negentiende eeuw werd het ijzererts in de Fondry des Chiens ontgonnen en verwerkt. Op den duur werd het gat verder uitgediept en bleven kalkrotsen over. Het is die menselijke activiteit die leidde tot een deel van de naam, afkomstig van het Franse Fonderie (smelterij).
Rondom de doline ligt een groot kalkgrasland. Hier groeien nog wilde orchideeën.
Bron: Wikipedia